ใน AL Programming เราสามารถใช้ Type Helper Codeunit เพื่อจัดการกับการเข้ารหัสและถอดรหัสข้อมูล HTML และ URL ได้โดยใช้ฟังก์ชัน HtmlEncode, HtmlDecode, UrlEncode และ UrlDecode ซึ่งสำคัญในการป้องกันข้อมูลไม่ให้เกิดปัญหากับการแสดงผลใน HTML หรือการส่งข้อมูลผ่าน URL ที่มีอักขระพิเศษ

1. HtmlEncode และ HtmlDecode

• HtmlEncode: ใช้ในการเข้ารหัสข้อมูลเพื่อให้แน่ใจว่าตัวอักษรพิเศษ เช่น <, >, &, และเครื่องหมายคำพูด (") ที่อาจเป็นสัญลักษณ์ใน HTML จะถูกแทนที่ด้วยโค้ดที่ถูกต้องเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาหรือความขัดแย้งเมื่อแสดงผลในหน้าเว็บ เช่น:
  • < จะถูกเข้ารหัสเป็น <
  • > จะถูกเข้ารหัสเป็น >
• HtmlDecode: ทำงานตรงกันข้ามกับ HtmlEncode คือถอดรหัสอักขระพิเศษที่ถูกเข้ารหัสกลับไปเป็นอักขระปกติ เพื่อให้สามารถแสดงข้อมูลที่แท้จริงได้

ตัวอย่างการใช้งาน HtmlEncode และ HtmlDecode ใน AL

procedure HtmlEncodeExample()
var
    InputText: Text;
    EncodedText: Text;
    DecodedText: Text;
begin
    // ข้อมูลที่มีอักขระพิเศษ
    InputText := '<div>สวัสดี & ยินดีต้อนรับ!</div>';
    
    // เข้ารหัส HTML
    EncodedText := TypeHelper.HtmlEncode(InputText);
    Message('Encoded HTML: %1', EncodedText); // จะแสดง: &lt;div&gt;สวัสดี &amp; ยินดีต้อนรับ!&lt;/div&gt;
    
    // ถอดรหัส HTML
    DecodedText := TypeHelper.HtmlDecode(EncodedText);
    Message('Decoded HTML: %1', DecodedText); // จะแสดง: <div>สวัสดี & ยินดีต้อนรับ!</div>
end;

2. UrlEncode และ UrlDecode

• UrlEncode: ใช้สำหรับเข้ารหัส URL ซึ่งอักขระพิเศษที่ไม่สามารถใช้ใน URL ได้ เช่น ช่องว่าง ( ), เครื่องหมาย &, หรือ ? จะถูกแทนที่ด้วยโค้ดเฉพาะเช่น %20 สำหรับช่องว่าง เพื่อให้มั่นใจว่า URL จะไม่เกิดข้อผิดพลาดเมื่อส่งข้อมูลผ่านโปรโตคอล HTTP
• UrlDecode: ทำงานตรงกันข้ามกับ UrlEncode โดยจะถอดรหัส URL กลับไปเป็นรูปแบบที่สามารถอ่านได้ เช่น:
  • %20 จะถูกถอดรหัสเป็นช่องว่าง ( )

ตัวอย่างการใช้งาน UrlEncode และ UrlDecode ใน AL

procedure UrlEncodeExample()
var
    InputUrl: Text;
    EncodedUrl: Text;
    DecodedUrl: Text;
begin
    // ข้อมูล URL ที่มีอักขระพิเศษ
    InputUrl := 'https://www.example.com?name=Thanapope & age=30';
    
    // เข้ารหัส URL
    EncodedUrl := TypeHelper.UrlEncode(InputUrl);
    Message('Encoded URL: %1', EncodedUrl); // จะแสดง: https%3A%2F%2Fwww.example.com%3Fname%3DThanapope%20%26%20age%3D30
    
    // ถอดรหัส URL
    DecodedUrl := TypeHelper.UrlDecode(EncodedUrl);
    Message('Decoded URL: %1', DecodedUrl); // จะแสดง: https://www.example.com?name=Thanapope & age=30
end;

สรุป

ฟังก์ชัน HtmlEncode และ HtmlDecode ใช้ในการจัดการกับอักขระพิเศษใน HTML เพื่อการแสดงผลที่ปลอดภัยและถูกต้อง ขณะที่ UrlEncode และ UrlDecode ใช้สำหรับการเข้ารหัสและถอดรหัสข้อมูลใน URL ซึ่งเป็นการป้องกันปัญหาจากอักขระที่ไม่สามารถใช้งานได้ใน URL

Base64 Convert Codeunit เป็นหนึ่งในฟังก์ชันที่สำคัญใน AL programming ซึ่งใช้สำหรับการเข้ารหัส (encode) และถอดรหัส (decode) ข้อมูลในรูปแบบ Base64 โดย Base64 เป็นรูปแบบการเข้ารหัสข้อมูลที่นิยมใช้ในการส่งข้อมูลในโปรโตคอลต่างๆ เช่น HTTP หรือในการจัดเก็บข้อมูลที่ต้องการให้เป็นรูปแบบข้อความ

ฟังก์ชันหลักใน Base64 Convert Codeunit

1. ToBase64
   • ใช้ในการเข้ารหัสข้อความหรือข้อมูลจาก InStream เป็น Base64
   • รองรับตัวเลือกในการแทรก Line Breaks ทุก ๆ 76 ตัวอักษรและระบุ TextEncoding เช่น UTF-8, MsDos, หรือ Windows
2. FromBase64
   • ใช้ในการถอดรหัสข้อมูลจาก Base64 กลับเป็นข้อความปกติ
   • รองรับการระบุ TextEncoding และการถอดรหัสข้อมูลจาก Base64 ลงใน OutStream

ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน ToBase64

1. การเข้ารหัสข้อความธรรมดาเป็น Base64

procedure EncodeTextToBase64(InputText: Text): Text
var
    Base64: Codeunit "Base64 Convert";
begin
    exit(Base64.ToBase64(InputText)); // คืนค่าข้อความที่ถูกเข้ารหัสเป็น Base64
end;

การใช้งาน

var
    EncodedText: Text;
begin
    EncodedText := EncodeTextToBase64('Hello World!');
    Message('Encoded Base64: %1', EncodedText);
end;

อธิบาย: ในตัวอย่างนี้ ข้อความ Hello World! จะถูกเข้ารหัสเป็น Base64 ซึ่งสามารถนำไปใช้งานในระบบต่าง ๆ ได้ เช่น การส่งข้อมูลผ่าน API

2. การเข้ารหัสพร้อมแทรก Line Breaks

procedure EncodeTextWithLineBreaks(InputText: Text): Text
var
    Base64: Codeunit "Base64 Convert";
begin
    exit(Base64.ToBase64(InputText, true)); // คืนค่าข้อความที่ถูกเข้ารหัสพร้อมแทรก line breaks ทุก ๆ 76 ตัวอักษร
end;

การใช้งาน

var
    EncodedTextWithBreaks: Text;
begin
    EncodedTextWithBreaks := EncodeTextWithLineBreaks('This is a very long string that we are using to demonstrate how Base64 encoding works when we have more than seventy-six characters in the input text.');
    Message('Encoded Text with Line Breaks: %1', EncodedTextWithBreaks);
end;

อธิบาย: การเข้ารหัสพร้อม InsertLineBreaks จะทำให้ข้อความ Base64 ถูกแบ่งบรรทัดทุก ๆ 76 ตัวอักษร ซึ่งมีประโยชน์ในบางกรณีที่ต้องการความอ่านง่ายหรือการจำกัดความยาวบรรทัด

ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน FromBase64

1. การถอดรหัสข้อความ Base64 กลับเป็นข้อความปกติ

procedure DecodeBase64ToText(Base64String: Text): Text
var
    Base64: Codeunit "Base64 Convert";
begin
    exit(Base64.FromBase64(Base64String)); // คืนค่าข้อความที่ถอดรหัสจาก Base64
end;

การใช้งาน

var
    DecodedText: Text;
begin
    DecodedText := DecodeBase64ToText('SGVsbG8gV29ybGQh');
    Message('Decoded Text: %1', DecodedText);
end;

อธิบาย: ข้อความ SGVsbG8gV29ybGQh ซึ่งเป็นข้อความที่เข้ารหัสใน Base64 จะถูกถอดรหัสกลับมาเป็น Hello World!

2. การถอดรหัสข้อมูลจาก Stream

procedure DecodeStreamFromBase64(Base64String: Text; var OutStream: OutStream)
var
    Base64: Codeunit "Base64 Convert";
begin
    Base64.FromBase64(Base64String, OutStream); // ถอดรหัสข้อมูลจาก Base64 แล้วนำไปเก็บใน OutStream
end;

การใช้งาน

var
    OutStream: OutStream;
begin
    DecodeStreamFromBase64('SGVsbG8gV29ybGQh', OutStream);
    // ทำงานกับ OutStream ต่อไป
end;

อธิบาย: ในตัวอย่างนี้ ข้อมูลจะถูกถอดรหัสจาก Base64 แล้วถูกเก็บไว้ใน OutStream ซึ่งสามารถนำไปใช้งานในรูปแบบข้อมูล Stream อื่น ๆ ได้

สรุป

Base64 Convert Codeunit เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ในการจัดการข้อมูล Base64 ไม่ว่าจะเป็นการเข้ารหัสหรือถอดรหัส โดยมีฟังก์ชันที่ยืดหยุ่นและรองรับการทำงานทั้งในรูปแบบข้อความปกติและ Stream ทำให้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในโปรเจ็กต์ต่างๆ ในระบบ Dynamics 365 Business Central ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ใน AL Programming การใช้งาน Control Statements เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการควบคุมการทำงานของโปรแกรม AL คำสั่งเหล่านี้ช่วยให้โปรแกรมเมอร์สามารถเขียนโค้ดที่ตอบสนองตามเงื่อนไขต่างๆ ดำเนินการคำสั่งที่หลากหลาย หรือทำซ้ำการทำงานตามจำนวนครั้งที่กำหนดได้ Control Statements แบ่งออกเป็นสามประเภทหลักๆ ดังนี้: Compound Statements, Conditional Statements, และ Repetitive Statements

1. AL Compound Statements

AL Compound Statements คือการรวมคำสั่งหลายๆ คำสั่งไว้ในกลุ่มเดียวกัน หรือบล็อกคำสั่ง โดยใช้ begin และ end คำสั่งเหล่านี้จะถูกดำเนินการตามลำดับ

ตัวอย่าง

procedure UpdateCustomerInfo(CustomerNo: Code[20])
var
    Customer: Record Customer;
begin
    if Customer.Get(CustomerNo) then begin
        Customer.Name := 'New Customer Name';
        Customer.Address := '123 New Street';
        Customer.City := 'Bangkok';
        Customer.Modify(true);
    end else
        Error('Customer not found.');
end;

อธิบาย: ในตัวอย่างนี้ begin และ end ถูกใช้เพื่อรวมหลายคำสั่งไว้ในบล็อกเดียว ซึ่งช่วยให้สามารถทำงานหลายคำสั่ง เช่น การเปลี่ยนชื่อ ที่อยู่ และเมืองของลูกค้า ภายในขั้นตอนเดียว

2. AL Conditional Statements

AL Conditional Statements ใช้ในการตัดสินใจว่าคำสั่งใดจะถูกดำเนินการโดยอ้างอิงจากเงื่อนไขที่กำหนดไว้ Conditional Statements ใน AL ประกอบด้วย If-Then-Else และ Case.

2.1 If-Then-Else Statement

If-Then-Else ใช้ในการตรวจสอบเงื่อนไขและดำเนินการคำสั่งตามเงื่อนไขนั้น ถ้าเงื่อนไขเป็นจริงจะดำเนินการคำสั่งในส่วน Then แต่ถ้าไม่เป็นจริงจะดำเนินการในส่วน Else (ถ้ามี)

ตัวอย่าง

procedure CalculateShippingFee(Weight: Decimal): Decimal
var
    ShippingFee: Decimal;
begin
    if Weight <= 5 then
        ShippingFee := 50.00
    else if Weight <= 10 then
        ShippingFee := 100.00
    else
        ShippingFee := 150.00;

    exit(ShippingFee);
end;

อธิบาย: ในตัวอย่างนี้ ค่าธรรมเนียมการขนส่งจะถูกคำนวณตามน้ำหนักของพัสดุ โดยใช้ If-Then-Else statement ถ้าน้ำหนักน้อยกว่า 5 กิโลกรัม ค่าธรรมเนียมจะเป็น 50 บาท ถ้าอยู่ระหว่าง 5-10 กิโลกรัม จะเป็น 100 บาท และถ้ามากกว่า 10 กิโลกรัมจะเป็น 150 บาท

2.2 Case Statement

Case ใช้ในการเลือกคำสั่งที่เหมาะสมจากหลายๆ ตัวเลือก โดยอ้างอิงจากค่าของ Expression ที่กำหนดไว้

ตัวอย่าง

procedure GetCustomerCategory(CustomerPoints: Integer): Text
var
    Category: Text;
begin
    case CustomerPoints of
        0..100:
            Category := 'Bronze';
        101..500:
            Category := 'Silver';
        501..1000:
            Category := 'Gold';
        else
            Category := 'Platinum';
    end;

    exit(Category);
end;

อธิบาย: ในตัวอย่างนี้ Case statement ถูกใช้เพื่อกำหนดประเภทของลูกค้าตามคะแนนที่ลูกค้าได้สะสมไว้ ถ้าคะแนนอยู่ระหว่าง 0-100 จะถูกจัดเป็น Bronze, 101-500 จะเป็น Silver, 501-1000 จะเป็น Gold และมากกว่า 1000 จะเป็น Platinum

3. AL Repetitive Statements

AL Repetitive Statements หรือที่เรียกว่าการทำซ้ำ ใช้ในการทำงานซ้ำๆ จนกว่าจะถึงเงื่อนไขที่กำหนดไว้ ประกอบด้วย For, While, และ Repeat-Until.

3.1 For Loop

For Loop ใช้ในการทำซ้ำคำสั่งตามจำนวนครั้งที่กำหนด โดยใช้ตัวแปรควบคุมการนับ

ตัวอย่าง

procedure CalculateTotalItems(NumItems: Integer): Integer
var
    i: Integer;
    Total: Integer;
begin
    Total := 0;
    for i := 1 to NumItems do
        Total := Total + 1;

    exit(Total);
end;

อธิบาย: ในตัวอย่างนี้ For Loop ถูกใช้ในการนับจำนวนรายการทั้งหมด โดยลูปจะทำซ้ำจาก 1 จนถึงค่าที่กำหนด (NumItems) และเพิ่มค่า Total ทีละ 1 ในแต่ละรอบลูป

3.2 While Loop

While Loop ใช้ในการทำซ้ำคำสั่งตราบใดที่เงื่อนไขยังคงเป็นจริง โดยตรวจสอบเงื่อนไขก่อนการทำงาน

ตัวอย่าง

procedure CalculateInventory(AvailableQty: Decimal): Decimal
var
    NeededQty: Decimal;
begin
    NeededQty := 100;
    while AvailableQty < NeededQty do begin
        AvailableQty := AvailableQty + 10;
    end;

    exit(AvailableQty);
end;

อธิบาย: ในตัวอย่างนี้ While Loop จะทำการเพิ่มจำนวนสินค้าคงเหลือ (AvailableQty) ทีละ 10 จนกว่าจะเพียงพอต่อความต้องการ (NeededQty)

3.3 Repeat-Until Loop

Repeat-Until Loop คล้ายกับ While Loop แต่จะตรวจสอบเงื่อนไขหลังจากที่ทำงานไปแล้วอย่างน้อยหนึ่งครั้ง

ตัวอย่าง

procedure CalculateTotalOutstandingBalance(var CustLedgerEntries: Record "Cust. Ledger Entry"): Decimal
var
    TotalBalance: Decimal;
begin
    TotalBalance := 0;
    if CustLedgerEntries.FindSet() then begin
        repeat
            TotalBalance := TotalBalance + CustLedgerEntries.Amount;
        until CustLedgerEntries.Next() = 0;
    end;
    
    exit(TotalBalance);
end;

อธิบาย: ในตัวอย่างนี้ เราใช้ Repeat-Until Loop เพื่อวนซ้ำใน Record Cust. Ledger Entry เพื่อคำนวณยอดรวมคงเหลือ (TotalBalance) โดยจะทำการบวกยอดในแต่ละบรรทัดของ CustLedgerEntries.Amount จนกว่าจะสิ้นสุด Record (Next() = 0)

สรุป

การใช้ AL Control Statements ไม่ว่าจะเป็น Compound, Conditional, หรือ Repetitive Statements เป็นเครื่องมือสำคัญในการควบคุมการทำงานของโปรแกรม ช่วยให้โปรแกรมเมอร์สามารถสร้างโค้ดที่มีความยืดหยุ่นและตอบสนองต่อสถานการณ์ต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

EventSubscriber เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพใน AL programming ซึ่งช่วยให้นักพัฒนาสามารถเชื่อมต่อโค้ดของตัวเองเข้ากับ event ที่มีอยู่ใน Dynamics 365 Business Central โดยไม่ต้องแก้ไขโค้ดต้นฉบับ (base code) การใช้งาน EventSubscriber จะช่วยให้เราสามารถขยายฟังก์ชันการทำงานของระบบได้อย่างง่ายดาย ปลอดภัย และไม่มีผลกระทบต่อการอัปเดตของระบบ ทำให้เหมาะสำหรับการพัฒนาระบบที่ต้องการความยืดหยุ่นในการบำรุงรักษาในอนาคต

โครงสร้างพื้นฐานของ EventSubscriber

การใช้งาน EventSubscriber ใน AL ต้องเริ่มต้นด้วยการกำหนดฟังก์ชันที่เราต้องการให้ทำงานเมื่อเหตุการณ์ที่ต้องการเกิดขึ้น โดยใช้ Attribute [EventSubscriber] เพื่อกำหนดลักษณะของการทำงาน

[EventSubscriber(ObjectType::ObjectType, ObjectId: Integer, EventName: Text, ElementName: Text, SkipOnMissingLicense: Boolean, SkipOnMissingPermission: Boolean)]
procedure MyEventSubscriber(Rec: Record <TableName>)
begin
    // การทำงานที่ต้องการเมื่อเกิด Event
end;

รายละเอียดพารามิเตอร์

• ObjectType: ระบุประเภทของ Object ที่สร้างเหตุการณ์ เช่น Table, Codeunit, Page
• ObjectId: ระบุ ID ของ Object หรือชื่อ Object ที่ต้องการติดตาม
• EventName: ระบุชื่อของเหตุการณ์ที่ต้องการติดตาม เช่น OnAfterInsertEvent
• ElementName: ใช้กับเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับฟิลด์ในตาราง (เช่น OnAfterValidateEvent)
• SkipOnMissingLicense: ระบุว่าจะข้ามการเรียก EventSubscriber หาก License ไม่มีสิทธิ์การเข้าถึง
• SkipOnMissingPermission: ระบุว่าจะข้ามการเรียก EventSubscriber หากผู้ใช้ไม่มีสิทธิ์การเข้าถึง

ตัวอย่างการใช้งาน

ฟังก์ชัน CheckImportantFieldsAfterModify จะทำงานหลังจากการแก้ไขข้อมูลลูกค้า โดยจะตรวจสอบว่าชื่อลูกค้าถูกแก้ไขหรือไม่ หากมีการเปลี่ยนแปลงชื่อลูกค้า จะแสดงข้อความระบุว่าชื่อเดิมและชื่อใหม่คืออะไร

[EventSubscriber(ObjectType::Table, Database::Customer, 'OnAfterModifyEvent', '', false, false)]
local procedure CheckImportantFieldsAfterModify(Rec: Record Customer; xRec: Record Customer)
begin
    if Rec.Name <> xRec.Name then
        Message('Customer Name has been changed from %1 to %2', xRec.Name, Rec.Name);
end;

ในตัวอย่างนี้

• ObjectType คือ Table แสดงว่ากำลังติดตามเหตุการณ์ในระดับตาราง
• ObjectId คือ Database::Customer ซึ่งเป็นตารางลูกค้าที่เราต้องการติดตาม
• EventName คือ OnAfterInsertEvent เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากเพิ่มลูกค้าใหม่
• ElementName เป็นค่าว่าง เนื่องจากเราไม่ได้ติดตามการ Validate ฟิลด์เฉพาะเจาะจง
• SkipOnMissingLicense และ SkipOnMissingPermission กำหนดเป็น false เพื่อให้ฟังก์ชันทำงานในทุกสถานการณ์ที่ผู้ใช้มีสิทธิ์และ License เพียงพอ

การใช้งาน EventSubscriber ในสถานการณ์ต่าง ๆ

1. การตรวจสอบข้อมูลก่อนการบันทึก: EventSubscriber สามารถใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลก่อนที่จะถูกบันทึกลงฐานข้อมูล เช่น การตรวจสอบว่าชื่อลูกค้าไม่ควรเป็นค่าว่าง
2. การเพิ่มฟังก์ชันการทำงาน: สามารถเพิ่มฟังก์ชันใหม่ที่ทำงานเมื่อเกิดเหตุการณ์เฉพาะ เช่น การคำนวณหรืออัปเดตฟิลด์เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงข้อมูล
3. การจัดการการทำงานในระดับ Page: EventSubscriber สามารถใช้ในการติดตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหน้าจอต่างๆ เช่น การกดปุ่ม หรือการเลือกค่าใน Drop-down

สรุป

การใช้งาน EventSubscriber ใน AL Programming ช่วยให้เราสามารถสร้างฟังก์ชันการทำงานเพิ่มเติมเพื่อให้ระบบมีความสามารถในการตอบสนองต่อเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้อย่างยืดหยุ่นและปลอดภัย โดยไม่ต้องแก้ไขโค้ดของ object เดิม ช่วยเพิ่มความเสถียรและความยืดหยุ่นในการพัฒนาระบบได้มากยิ่งขึ้น

การใส่ความคิดเห็น (Comments) ในโค้ดเป็นส่วนสำคัญของการเขียนโปรแกรมที่ดี โดยช่วยให้โปรแกรมเมอร์สามารถอธิบายการทำงานของโค้ดหรือเตือนความจำเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องทำในอนาคต ในภาษา AL (AL Language) ของ Dynamics 365 Business Central การใส่ความคิดเห็นสามารถทำได้สองแบบคือ การใส่ความคิดเห็นในบรรทัดเดียว (Single-line comments) และการใส่ความคิดเห็นในหลายบรรทัด (Multi-line comments)

1. Single-line Comments (ความคิดเห็นในบรรทัดเดียว)

Single-line comments ใช้สำหรับการใส่ความคิดเห็นในโค้ดที่สั้น ๆ และต้องการบรรยายเพียงบรรทัดเดียว โดยใช้สัญลักษณ์ // ตามด้วยข้อความที่ต้องการใส่ความคิดเห็น

ตัวอย่างการใช้งาน Single-line comments

    procedure CalculateTotalAmount()
   var
        Amount: Decimal;
        VATRate: Decimal;
        VATAmount: Decimal;
    begin
        // กำหนดค่าเริ่มต้นให้กับจำนวนเงินและอัตราภาษีมูลค่าเพิ่ม
        Amount := 1000;
        VATRate := 0.07; // อัตราภาษีมูลค่าเพิ่มคือ 7%

        // คำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มจากจำนวนเงิน
        VATAmount := Amount * VATRate;

        // แสดงผลลัพธ์ของการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่ม
        Message('VAT Amount: %1', VATAmount);
    end;

ในตัวอย่างนี้, การใส่ความคิดเห็นแต่ละบรรทัดช่วยอธิบายว่าฟังก์ชันทำงานอย่างไรในแต่ละส่วน

2. Multi-line Comments (ความคิดเห็นในหลายบรรทัด)

Multi-line comments ใช้สำหรับการใส่ความคิดเห็นที่มีข้อความยาว ๆ หรืออธิบายหลายบรรทัด โดยใช้สัญลักษณ์ /* เพื่อเริ่มต้นความคิดเห็น และ */ เพื่อปิดความคิดเห็น

ตัวอย่างการใช้งาน Multi-line comments

    procedure CalculateDiscountedPrice()
    var
        Price: Decimal;
        DiscountRate: Decimal;
    begin
        /* 
        ฟังก์ชันนี้ใช้คำนวณราคาหลังจากหักส่วนลด
        โดยรับค่า Price และ DiscountRate ที่กำหนดไว้
        จากนั้นจะคืนค่าราคาที่ลดลงแล้ว
        */
        Price := 1000;
        DiscountRate := 0.1;

        // คำนวณราคาหลังหักส่วนลด
        Price := Price - (Price * DiscountRate);

        // แสดงราคาหลังหักส่วนลด
        Message('Discounted Price: %1', Price);
    end;

ในตัวอย่างนี้, การใส่ความคิดเห็นแบบหลายบรรทัดถูกใช้เพื่ออธิบายการทำงานของฟังก์ชันทั้งหมด

3. Best Practices (แนวทางปฏิบัติที่ดีในการใส่ความคิดเห็น)

• ใส่ความคิดเห็นที่จำเป็น: ไม่ควรใส่ความคิดเห็นในทุกบรรทัด แต่ควรใส่ในส่วนที่ต้องการคำอธิบายจริง ๆ
• ทำให้ความคิดเห็นเป็นปัจจุบัน: เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงในโค้ด ควรอัปเดตความคิดเห็นให้ตรงกับการทำงานของโค้ด
• หลีกเลี่ยงความคิดเห็นที่ชัดเจนเกินไป: การใส่ความคิดเห็นที่อธิบายสิ่งที่โค้ดทำอย่างชัดเจนอยู่แล้ว เช่น // Add two numbers ควรหลีกเลี่ยง เพราะอาจไม่จำเป็น

ในการใช้งาน Dynamics 365 Business Central ฟังก์ชัน Default Item Quantity ในหน้า Sales & Receivables Setup เป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยในการจัดการจำนวนสินค้าที่ถูกเติมโดยอัตโนมัติเมื่อผู้ใช้ระบุหมายเลขสินค้า (Item No.) ในเอกสารการขาย เช่น ใบสั่งขาย (Sales Order) ฟังก์ชันนี้สามารถช่วยลดขั้นตอนการทำงานและป้องกันข้อผิดพลาดในการบันทึกข้อมูลสินค้าได้เป็นอย่างดี

ขั้นตอนก่อนและหลังการตั้งค่า Default Item Quantity ในหน้า Sales & Receivables Setup ใน Dynamics 365 Business Central

ก่อนการตั้งค่า Default Item Quantity

1. สร้างใบสั่งขาย (Sales Order)
   • ไปที่หน้า Sales Orders โดยใช้ไอคอนค้นหา (Tell Me) และเลือก Sales Orders
   • คลิกที่ + New เพื่อสร้างใบสั่งขายใหม่
   • กรอกข้อมูลลูกค้าในฟิลด์ Customer Name
   • เลือกสินค้าโดยระบุ Item No. ในส่วน Lines
2. สังเกตฟิลด์ Quantity
   • หลังจากเลือก Item No. สังเกตฟิลด์ Quantity ซึ่งอาจยังไม่มีค่าที่กำหนดไว้ล่วงหน้า ผู้ใช้จำเป็นต้องกรอกจำนวนสินค้าเองทุกครั้ง

การตั้งค่า Default Item Quantity

หลังการตั้งค่า Default Item Quantity

1. สร้างใบสั่งขาย (Sales Order) ใหม่
   • กลับไปที่หน้า Sales Orders และคลิกที่ + New เพื่อสร้างใบสั่งขายใหม่
   • กรอกข้อมูลลูกค้าในฟิลด์ Customer Name
   • เลือกสินค้าโดยระบุ Item No. ในส่วน Lines
2. ตรวจสอบฟิลด์ Quantity
   • หลังจากเลือก Item No. ฟิลด์ Quantity จะถูกเติมค่าอัตโนมัติเป็น 1 หรือค่าที่คุณตั้งไว้ใน Default Item Quantity ไม่จำเป็นต้องกรอกจำนวนสินค้าเองในทุกครั้ง ซึ่งช่วยลดขั้นตอนการทำงานและลดโอกาสเกิดข้อผิดพลาดในการบันทึกข้อมูล
3. แก้ไขจำนวนสินค้า (ถ้าจำเป็น)
   • หากต้องการเปลี่ยนแปลงจำนวนสินค้า สามารถแก้ไขค่าในฟิลด์ Quantity ได้ตามต้องการ

Dictionary ใน AL Programming เป็นชนิดข้อมูลที่ใช้สำหรับเก็บและจัดการข้อมูลที่มีความสัมพันธ์กันระหว่างตัวระบุ (Key) และข้อมูลที่เกี่ยวข้อง (Value) โดยที่ตัวระบุ (Key) จะต้องไม่ซ้ำกันภายใน Dictionary ซึ่งช่วยให้สามารถค้นหาและเข้าถึงข้อมูลได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ การใช้งาน Dictionary เหมาะสำหรับสถานการณ์ที่ต้องการจัดการข้อมูลจำนวนมากที่สามารถอ้างอิงได้โดยใช้ตัวระบุเฉพาะ ทำให้การเพิ่ม, ลบ, แก้ไข, และดึงข้อมูลเป็นไปได้อย่างสะดวกและยืดหยุ่น Dictionary เป็นเครื่องมือที่ทรงพลังใน AL Programming ที่ช่วยให้นักพัฒนาสามารถสร้างระบบที่มีการจัดการข้อมูลอย่างมีประสิทธิภาพและมีความยืดหยุ่นสูง

รายละเอียดของแต่ละ Method พร้อมตัวอย่าง และการใช้งาน

1. Add(TKey, TValue)

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการเพิ่มข้อมูลเข้าไปใน Dictionary โดยข้อมูลนี้จะถูกเก็บในรูปแบบที่มีตัวระบุ (Key) และค่าที่เกี่ยวข้อง (Value) หากตัวระบุตัวนี้มีอยู่แล้วใน Dictionary จะเกิดข้อผิดพลาด

ตัวอย่าง

procedure AddToDictionary(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]; Id: Integer; Value: Text)
begin
    if not Dict.ContainsKey(Id) then begin
        Dict.Add(Id, Value);
        Message('Added Key %1 with Value %2', Id, Value);
    end else
        Error('Key %1 already exists.', Id);
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
begin
    AddToDictionary(MyDictionary, 1, 'Apple');
    AddToDictionary(MyDictionary, 2, 'Banana');
end;

ในตัวอย่างนี้ AddToDictionary จะเพิ่มข้อมูลใหม่ 1: 'Apple' และ 2: 'Banana' ลงใน Dictionary

2. ContainsKey(TKey)

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการตรวจสอบว่าตัวระบุ (Key) ที่กำหนดมีอยู่ใน Dictionary หรือไม่ ถ้ามีจะคืนค่าเป็น true ถ้าไม่มีจะคืนค่าเป็น false

ตัวอย่าง

procedure CheckKeyExists(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]; Id: Integer): Boolean
begin
    if Dict.ContainsKey(Id) then
        Message('Key %1 exists in the dictionary', Id)
    else
        Message('Key %1 does not exist in the dictionary', Id);
    exit(Dict.ContainsKey(Id));
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    CheckKeyExists(MyDictionary, 1);
    CheckKeyExists(MyDictionary, 3);
end;

ในตัวอย่างนี้ CheckKeyExists จะตรวจสอบว่ามีตัวระบุ 1 และ 3 อยู่ใน Dictionary หรือไม่

3. Count()

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการนับจำนวนรายการข้อมูลทั้งหมดใน Dictionary

ตัวอย่าง

procedure GetDictionaryCount(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]): Integer
begin
    exit(Dict.Count());
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
    ItemCount: Integer;
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    MyDictionary.Add(2, 'Banana');
    ItemCount := GetDictionaryCount(MyDictionary);
    Message('Total items in dictionary: %1', ItemCount);
end;

ในตัวอย่างนี้ GetDictionaryCount จะคืนค่าจำนวนรายการข้อมูลใน Dictionary

4. Get(TKey, var TValue)

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการดึงข้อมูลออกจาก Dictionary โดยใช้ตัวระบุ (Key) ที่กำหนด หากตัวระบุตัวนี้มีอยู่ ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง (Value) จะถูกดึงออกมา และคืนค่าเป็น true มิฉะนั้นจะคืนค่าเป็น false

ตัวอย่าง

procedure GetValueFromDictionary(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]; Id: Integer; var Value: Text): Boolean
begin
    if Dict.Get(Id, Value) then begin
        Message('The value for Key %1 is %2', Id, Value);
        exit(true);
    end else begin
        Message('Key %1 not found in the dictionary', Id);
        exit(false);
    end;
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
    Value: Text;
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    GetValueFromDictionary(MyDictionary, 1, Value);
end;

ในตัวอย่างนี้ GetValueFromDictionary จะดึงค่า Apple ออกมาเมื่อระบุคีย์ 1

5. Get(TKey)

คำอธิบาย: Method นี้คล้ายกับ Get(TKey, var TValue) แต่จะคืนค่าที่ตรงกับตัวระบุ (Key) ที่กำหนดโดยตรง โดยไม่ต้องใช้ตัวแปรส่งออก

ตัวอย่าง

procedure GetValueDirectFromDictionary(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]; Id: Integer): Text
var
    Value: Text;
begin
    Value := Dict.Get(Id);
    Message('The value for Key %1 is %2', Id, Value);
    exit(Value);
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    GetValueDirectFromDictionary(MyDictionary, 1);
end;

ในตัวอย่างนี้ GetValueDirectFromDictionary จะดึงค่า Apple ออกมาเมื่อระบุคีย์ 1 และคืนค่ากลับมาโดยตรง

6. Keys()

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการดึงรายการตัวระบุ (Key) ทั้งหมดที่มีอยู่ใน Dictionary

ตัวอย่าง

procedure GetAllKeys(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]): List of [Integer]
var
    KeyCollection: List of [Integer];
    Key: Integer;
begin
    KeyCollection := Dict.Keys();
    foreach Key in KeyCollection do
        Message('Key: %1', Key);
    exit(KeyCollection);
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    MyDictionary.Add(2, 'Banana');
    GetAllKeys(MyDictionary);
end;

ในตัวอย่างนี้ GetAllKeys จะดึงรายการตัวระบุทั้งหมดใน Dictionary และแสดงผลคีย์แต่ละตัว

7. Remove(TKey)

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการลบข้อมูลที่ตรงกับตัวระบุ (Key) ที่กำหนดออกจาก Dictionary

ตัวอย่าง

procedure RemoveFromDictionary(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]; Id: Integer)
begin
    if Dict.ContainsKey(Id) then begin
        Dict.Remove(Id);
        Message('Key %1 has been removed', Id);
    end else
        Message('Key %1 not found in the dictionary', Id);
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    RemoveFromDictionary(MyDictionary, 1);
end;

ในตัวอย่างนี้ RemoveFromDictionary จะลบข้อมูล 1: 'Apple' ออกจาก Dictionary

8. Set(TKey, TValue)

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการเปลี่ยนหรือเพิ่มข้อมูลใน Dictionary โดยใช้ตัวระบุ (Key) ที่กำหนด หากตัวระบุ (Key) มีอยู่แล้ว ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง (Value) จะถูกแทนที่ด้วยค่าที่ใหม่

ตัวอย่าง

procedure SetDictionaryValue(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]; Id: Integer; Value: Text)
begin
    Dict.Set(Id, Value);
    Message('Key %1 is now associated with %2', Id, Value);
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    SetDictionaryValue(MyDictionary, 1, 'Orange');
end;

ในตัวอย่างนี้ SetDictionaryValue จะเปลี่ยนค่าที่คีย์ 1 จาก Apple เป็น Orange

9. Set(TKey, TValue, var TValue)

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการเปลี่ยนหรือเพิ่มข้อมูลใน Dictionary โดยใช้ตัวระบุ (Key) ที่กำหนด และยังคืนค่าข้อมูลเก่าที่ถูกแทนที่กลับมา

ตัวอย่าง

procedure SetDictionaryValueWithOld(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]; Id: Integer; Value: Text): Text
var
    OldValue: Text;
begin
    Dict.Set(Id, Value, OldValue);
    Message('Key %1 was associated with %2, now with %3', Id, OldValue, Value);
    exit(OldValue);
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
    OldValue: Text;
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    OldValue := SetDictionaryValueWithOld(MyDictionary, 1, 'Orange');
end;

ในตัวอย่างนี้ SetDictionaryValueWithOld จะเปลี่ยนค่าที่คีย์ 1 จาก Apple เป็น Orange และคืนค่าเดิม Apple กลับมา

10. Values()

คำอธิบาย: Method นี้ใช้ในการดึงค่าข้อมูลทั้งหมดที่มีอยู่ใน Dictionary

ตัวอย่าง

procedure GetAllValues(var Dict: Dictionary of [Integer, Text]): List of [Text]
var
    ValueCollection: List of [Text];
    Value: Text;
begin
    ValueCollection := Dict.Values();
    foreach Value in ValueCollection do
        Message('Value: %1', Value);
    exit(ValueCollection);
end;

การใช้งาน

var
    MyDictionary: Dictionary of [Integer, Text];
begin
    MyDictionary.Add(1, 'Apple');
    MyDictionary.Add(2, 'Banana');
    GetAllValues(MyDictionary);
end;

ในตัวอย่างนี้ GetAllValues จะดึงค่าข้อมูลทั้งหมดใน Dictionary และแสดงผลค่าแต่ละตัว

ตัวอย่างเพิ่มเติม

    procedure SummarizeOutstandingAmountByVendor()
    var
        VendorLedgerEntry: Record "Vendor Ledger Entry";
        VendorOutstandingDict: Dictionary of [Code[20], Decimal];
        VendorNo: Code[20];
        OutstandingAmount: Decimal;
    begin
        VendorLedgerEntry.SetAutoCalcFields(Amount);
        VendorLedgerEntry.SetRange("Open", true); // กำหนดช่วงให้เลือกเฉพาะรายการที่ยังไม่ปิด
        if VendorLedgerEntry.FindSet() then
            repeat
                VendorNo := VendorLedgerEntry."Vendor No.";
                if VendorOutstandingDict.ContainsKey(VendorNo) then begin
                    // อัปเดตยอดค้างชำระหากมีผู้ขายคนเดียวกันใน Dictionary
                    VendorOutstandingDict.Get(VendorNo, OutstandingAmount);
                    OutstandingAmount := OutstandingAmount + VendorLedgerEntry.Amount;
                    VendorOutstandingDict.Set(VendorNo, OutstandingAmount);
                end else begin
                    // เพิ่มผู้ขายใหม่และยอดค้างชำระเข้าไปใน Dictionary
                    VendorOutstandingDict.Add(VendorNo, VendorLedgerEntry.Amount);
                end;
            until VendorLedgerEntry.Next() = 0;

        // อ่านและแสดงผลแต่ละ Vendor No. และ Outstanding Amount
        foreach VendorNo in VendorOutstandingDict.Keys() do begin
            VendorOutstandingDict.Get(VendorNo, OutstandingAmount);
            Message('Vendor No: %1, Outstanding Amount: %2', VendorNo, OutstandingAmount);
        end;
    end;

คำอธิบาย

• VendorLedgerEntry.SetRange(“Open”, true);: กำหนดให้เลือกเฉพาะรายการที่ยังไม่ถูกปิด (Open Entries)
• VendorOutstandingDict.ContainsKey(VendorNo): ตรวจสอบว่ามี Vendor No. อยู่ใน Dictionary แล้วหรือไม่
• VendorOutstandingDict.Set(VendorNo, OutstandingAmount);: อัปเดตยอดค้างชำระรวมสำหรับผู้ขายที่มีอยู่ใน Dictionary
• VendorOutstandingDict.Add(VendorNo, VendorLedgerEntry.Amount);: เพิ่มผู้ขายใหม่พร้อมยอดค้างชำระเข้าไปใน Dictionary

ในบทความนี้ เราจะมาทำความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้งาน Progress Windows, Message, Error, และ Confirm Methods ในการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา AL ซึ่งเป็นภาษาหลักที่ใช้ใน Dynamics 365 Business Central แต่ละ method มีบทบาทที่แตกต่างกันไปในการโต้ตอบกับผู้ใช้ โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ต้องการแสดงข้อมูล, แจ้งเตือนข้อผิดพลาด, หรือขอการยืนยันจากผู้ใช้ เราจะมาเจาะลึกถึงรายละเอียดพร้อมตัวอย่างการใช้งานแต่ละ method อย่างละเอียด

1. Progress Windows

Progress Windows เป็นเครื่องมือที่ช่วยให้โปรแกรมสามารถแสดงสถานะความคืบหน้าของกระบวนการที่ต้องใช้เวลานาน เช่น การประมวลผลข้อมูลจำนวนมาก หรือการนำเข้าข้อมูลจากแหล่งอื่น หน้าต่างนี้จะช่วยให้ผู้ใช้ทราบว่าโปรแกรมกำลังทำอะไรอยู่และคาดว่าจะใช้เวลาเท่าไร

รูปแบบการใช้งาน:

ProgressDialog.OPEN(ProgressMsg, Counter);
ProgressDialog.UPDATE();
ProgressDialog.CLOSE();

ตัวอย่างการใช้งาน:

    procedure ImportDataWithProgress()
    var
        Progress: Dialog;
        Counter: Integer;
        ProgressMsg: Label 'Progress from 0 to 9999   #1#####'; 
    begin
        Counter := 0;
        Progress.OPEN(ProgressMsg, Counter);
        repeat
            // Perform processing logic here
            Counter := Counter + 1;
            Progress.UPDATE();
            SLEEP(10);
        until Counter = 9999;
        Progress.CLOSE();
    end;

ในตัวอย่างข้างต้น เราได้สร้างหน้าต่าง Progress ที่จะบอกผู้ใช้ว่าอยู่ที่ขั้นตอนใดของการประมวลผล และใช้ Progress.UPDATE(); เพื่ออัพเดตข้อมูลในหน้าต่าง

2. Message Method

Message Method ใช้ในการแสดงข้อความให้ผู้ใช้ทราบ ซึ่งข้อความนี้จะเป็นเพียงข้อมูล ไม่ใช่การแจ้งเตือนหรือข้อผิดพลาด

รูปแบบการใช้งาน:

Message('Your message here: %1', SomeVariable);

ตัวอย่าง:

  procedure ShowMessage()
  begin
      Message('Hello, %1!', 'Thanapope');
  end;

ในตัวอย่างนี้ เมธอด Message จะทำการแสดงกล่องข้อความที่มีข้อความว่า “Hello, Thanapope!”

3. Error Method

Error Method ใช้ในการแจ้งข้อผิดพลาดและหยุดการทำงานของโปรแกรม หากเกิดข้อผิดพลาดขึ้น

รูปแบบการใช้งาน:

Error('An error occurred: %1', ErrorMessage);

ตัวอย่าง:

procedure ValidateInput(SomeValue: Integer)
begin
    if SomeValue < 0 then
        Error('The value %1 cannot be negative', SomeValue);
end;

ในตัวอย่างนี้ หากค่า SomeValue เป็นลบ จะมีการแสดงข้อผิดพลาดและหยุดการทำงานด้วยข้อความ “The value cannot be negative

4. Confirm Method

Confirm Method ใช้ในการสอบถามผู้ใช้เพื่อขอการยืนยันก่อนที่จะทำการดำเนินการใด ๆ

รูปแบบการใช้งาน:

if Confirm('Are you sure you want to continue?') then begin
       // Code to execute if user confirms
end;

ตัวอย่าง:

    procedure ConfirmAction()
    begin
        if Confirm('Are you sure you want to delete this record?') then begin
            // Code to delete the record
            Message('Record deleted successfully.');
        end else begin
            Message('Operation cancelled.');
        end;
    end;

ตัวอย่างกด Yes

ตัวอย่างกด No

ในตัวอย่างนี้ โปรแกรมจะถามผู้ใช้ว่าต้องการลบข้อมูลหรือไม่ หากผู้ใช้กดยืนยัน โปรแกรมจะลบข้อมูลและแสดงข้อความว่า “Record deleted successfully.”

ในการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา AL (Application Language) สำหรับ Microsoft Dynamics 365 Business Central การควบคุมการเข้าถึงตัวแปรเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้โค้ดมีความปลอดภัยและสามารถจัดการได้ง่ายขึ้น หนึ่งในวิธีการควบคุมการเข้าถึงตัวแปรคือการใช้ตัวแปรประเภท Protected ซึ่งช่วยให้เราสามารถควบคุมการเข้าถึงตัวแปรได้ตามต้องการ ในบทความนี้ เราจะมาเจาะลึกถึงการใช้งานตัวแปร Protected พร้อมตัวอย่างการใช้งาน รวมถึงข้อดีและข้อเสียของการใช้ตัวแปรประเภทนี้

อะไรคือตัวแปร Protected?

ตัวแปร Protected ในภาษา AL คือ ตัวแปรที่สามารถเข้าถึงได้เฉพาะในออบเจ็กต์ที่ประกาศตัวแปรนั้น และในออบเจ็กต์ที่สืบทอดมาจากออบเจ็กต์นั้น ๆ เท่านั้น (Only accessible within the object where it’s declared and in its subclasses) นั่นหมายความว่าโค้ดที่อยู่นอกออบเจ็กต์ที่ไม่ได้สืบทอดจากออบเจ็กต์นั้นจะไม่สามารถเข้าถึงตัวแปรนี้ได้

การประกาศและใช้งานตัวแปร Protected

ในการประกาศตัวแปร Protected ในภาษา AL คุณสามารถทำได้โดยการเพิ่มคีย์เวิร์ด protected ก่อนการประกาศตัวแปร ตัวอย่างเช่น:

protected var
ShowSensitiveData: Boolean;

ในตัวอย่างนี้ ตัวแปร ShowSensitiveData สามารถถูกเข้าถึงได้เฉพาะในออบเจ็กต์ที่ประกาศตัวแปรนี้ รวมถึงออบเจ็กต์ที่สืบทอดมาจากออบเจ็กต์นี้เท่านั้น

ตัวอย่างการใช้งาน Protected Variables ในภาษา AL

สมมุติว่าเราต้องการสร้างฟีเจอร์ใหม่สำหรับการแสดงข้อมูลที่สำคัญในระบบ ซึ่งข้อมูลนี้จะถูกแสดงเฉพาะในบางสถานการณ์เท่านั้น

สร้าง Table ใหม่

table 50100 "Sensitive Data"
{
    DataClassification = ToBeClassified;
    fields
    {
        field(1; "Entry No."; Integer)
        {
            DataClassification = SystemMetadata;
            AutoIncrement = true;
        }
        field(2; "Customer No."; Code[20])
        {
            DataClassification = CustomerContent;
        }
        field(3; "Sensitive Info"; Text[100])
        {
            DataClassification = ToBeClassified;
        }
    }

    keys
    {
        key(PK; "Entry No.")
        {
            Clustered = true;
        }
    }
}

ในตัวอย่างนี้ เราได้สร้างตารางใหม่ชื่อว่า Sensitive Data เพื่อเก็บข้อมูลที่สำคัญ เช่น Sensitive Info ที่เกี่ยวข้องกับลูกค้า

สร้าง Page ใหม่

page 50101 "Sensitive Data List"
{
    PageType = List;
    SourceTable = "Sensitive Data";
    ApplicationArea = All;

    layout
    {
        area(content)
        {
            repeater(Group)
            {
                field("Entry No."; "Entry No.")
                {
                    ApplicationArea = All;
                }
                field("Customer No."; "Customer No.")
                {
                    ApplicationArea = All;
                }
                field("Sensitive Info"; "Sensitive Info")
                {
                    ApplicationArea = All;
                    Visible = ShowSensitiveData; // ใช้ตัวแปร Protected ควบคุมการแสดงผล
                }
            }
        }
    }

    actions
    {
        area(Processing)
        {
            action("Toggle Sensitive Info")
            {
                Caption = 'Show/Hide Sensitive Info';
                ApplicationArea = All;
                trigger OnAction()
                begin
                    ShowSensitiveData := not ShowSensitiveData;
                    CurrPage.Update(false);
                end;
            }
        }
    }

    trigger OnOpenPage()
    begin
        ShowSensitiveData := false; // ซ่อนข้อมูลที่สำคัญโดยเริ่มต้น
    end;

    protected var        
    ShowSensitiveData: Boolean;
}

ในเพจ Sensitive Data List เราได้ใช้ตัวแปร Protected ชื่อว่า ShowSensitiveData เพื่อควบคุมการแสดงผลของฟิลด์ Sensitive Info ข้อมูลนี้จะถูกซ่อนโดยค่าเริ่มต้น และจะถูกแสดงเมื่อผู้ใช้กดปุ่ม Toggle Sensitive Info

สร้าง Page Extension เพื่อขยายฟังก์ชัน

pageextension 50102 "Sensitive Data List Ext" extends "Sensitive Data List"
{
    actions
    {
        addlast(Processing)
        {
            action("Reset Sensitive Info Visibility")
            {
                Caption = 'Reset Visibility';
                ApplicationArea = All;
                trigger OnAction()
                begin
                    ShowSensitiveData := false;
                    CurrPage.Update(false);
                end;
            }
        }
    }
}

ใน Page Extension นี้ เราได้เพิ่มปุ่ม Reset Sensitive Info Visibility ซึ่งจะทำการซ่อนข้อมูล Sensitive Info ทุกครั้งที่ผู้ใช้กดปุ่มนี้

ตัวอย่างผลลัพธ์

ข้อดีของการใช้ Protected Variables ในภาษา AL

1. การควบคุมการเข้าถึง (Access Control):
   • ตัวแปร Protected ช่วยให้คุณสามารถกำหนดได้ว่าตัวแปรจะถูกเข้าถึงได้จากที่ไหนบ้าง เฉพาะภายในตัวโค้ดหรือจากออบเจ็กต์ที่สืบทอด (Inheritance) มาเท่านั้น ข้อมูลสำคัญจึงไม่ถูกแก้ไขโดยไม่จำเป็น
2. การสืบทอด (Inheritance):
   • ออบเจ็กต์ย่อยสามารถใช้ตัวแปร Protected จากออบเจ็กต์หลักได้อย่างอิสระ ช่วยให้สามารถเพิ่มฟังก์ชันการทำงานใหม่ ๆ โดยใช้ข้อมูลที่ถูกปกป้องในออบเจ็กต์หลักได้อย่างมีประสิทธิภาพ
3. การออกแบบโค้ดที่ยืดหยุ่น (Flexible Code Design):
   • ตัวแปร Protected ทำให้คุณสามารถสร้างโค้ดที่ยืดหยุ่น โดยการเก็บข้อมูลและฟังก์ชันการทำงานในออบเจ็กต์หลัก แล้วสืบทอดและใช้งานในออบเจ็กต์ย่อย ซึ่งช่วยลดการทำซ้ำโค้ด (Code Duplication)
4. ลดข้อผิดพลาด (Reduced Errors):
   • เนื่องจากตัวแปร Protected จะไม่สามารถเข้าถึงได้จากภายนอกออบเจ็กต์หรือออบเจ็กต์ที่ไม่ได้สืบทอด การลดการเข้าถึงตัวแปรที่ไม่จำเป็นจะช่วยลดโอกาสในการเกิดข้อผิดพลาดในโค้ด

ข้อเสียของการใช้ Protected Variables ในภาษา AL

1. ความซับซ้อนในการจัดการ (Complex Management):
   • การใช้ตัวแปร Protected อาจทำให้โค้ดซับซ้อนขึ้น โดยเฉพาะเมื่อมีออบเจ็กต์ย่อยหลายออบเจ็กต์สืบทอดจากออบเจ็กต์หลัก ผู้พัฒนาต้องเข้าใจโครงสร้างการเข้าถึงข้อมูลทั้งหมด ทำให้การบำรุงรักษาโค้ดยากขึ้น
2. การพึ่งพาคลาสหลัก (Base Class Dependency):
   • เมื่อออบเจ็กต์ย่อยพึ่งพาตัวแปร Protected จากออบเจ็กต์หลัก หากออบเจ็กต์หลักมีการเปลี่ยนแปลง จะต้องมีการปรับปรุงโค้ดในออบเจ็กต์ย่อยให้สอดคล้องกัน ซึ่งอาจเพิ่มงานในการบำรุงรักษา
3. การใช้ที่ไม่จำเป็น (Unnecessary Usage):
   • หากมีการใช้ Protected โดยไม่จำเป็น เช่น ประกาศตัวแปร Protected ที่ไม่ต้องการความปกป้อง อาจทำให้โค้ดยุ่งยากโดยไม่จำเป็น ซึ่งควรใช้ Protected เฉพาะในกรณีที่จำเป็นจริง ๆ เท่านั้น
4. ความยุ่งยากในการขยาย (Complicated Extensions):
   • เมื่อมีการสืบทอดตัวแปร Protected หลายชั้น อาจทำให้โค้ดยุ่งยากในการเข้าใจและขยายฟังก์ชันใหม่ ๆ เนื่องจากต้องติดตามว่าแต่ละออบเจ็กต์ใช้ตัวแปรเหล่านี้อย่างไร